1. |
Βυθός
02:22
|
|||
2. |
Και Γέμισαν Όλα Νερό
02:44
|
|||
|
Τα μαλλιά μου απ’το αλάτι έχουν χρώμα χιονί
και τα μάτια μου όταν κλαίω τα βλέπουν όλα γκρι.
Μυωπία και τρέλες και ξεφούσκωτες μέρες.
Όλα γκρι.
Μέσα στην καρδιά μου χορεύω μπλουζ
αγκαλιά μ’ένα χταπόδι στην ντίσκο “Βεντούζ”.
‘Εξω απ’την καρδιά μου κλαίω γοερά.
Γκρι τα δάκρυα μου. Γκρι και αυτά.
Πότε εμένα κάποιος θα με πάρει αγκαλιά;
Με φωνάζουν Ώντρεϋ μα με βαφτίσαν Κατερίνα.
Είπαν ότι ήμουνα το τελευταίο μωρό που γεννήθηκε στην Αθήνα.
Ήταν 29η Οκτωβρίου ή 26η Μαρτίου
όταν όλοι σαλταρισμένοι. Ναι.
Και ο μπαμπάς. Και η μαμά. Και ο παππούς. Και η γιαγιά.
Όλοι ανεξαιρέτως στην Αθήνα. Ναι.
Και η Φιλίτσα. Και η σκυλίτσα. Και η κομμώτρια η Λίτσα.
Άνοιξαν όλοι τις βρύσες του μπάνιου και γέμισαν όλα νερό.
Και βυθίστηκε η Αθήνα και βυθίστηκα και εγώ.
Με φωνάζουν Ώντρεϋ μα με βαφτίσαν Κατερίνα.
Είπαν ότι ήμουνα το τελευταίο μωρό που γεννήθηκε στην Αθήνα.
Βάρος: 4.200 Χρώμα δέρματος. Ασπρουλιάρα. Χρώμα μαλλιών. Μαρόν γλασέ.
|
||||
3. |
Λαχταράς
03:48
|
|||
|
Φεύγω λοιπόν. Φεύγω μακριά. Αφήνω πίσω μου τα όνειρα νερά του Πειραιά.
Αποχαιρετώ τα βουνά.
Μη με ξεχάσετε σύννεφα.
Φεύγω λοιπόν. Φεύγω μόνη μακριά.
Ας ήξερα τουλάχιστον που θα σε βρω
ή πως θα καταλάβω ότι είσαι εσύ
που και συ λαχταράς.
Ας ήξερα...
Φεύγω λοιπόν. Είμαι ήδη μακριά.
Η ψυχούλα μου ένα απόκομμα απ’τον κόσμο, από παλιά.
Απ’το περιοδικό Σινεμά.
Οκτώβριος του ‘89.
Φεύγω λοιπόν. Φεύγω μόνη μακριά.
Ας ήξερα τουλάχιστον που θα σε βρω
ή πως θα καταλάβω ότι είσαι εσύ
που και συ λαχταράς.
Ας ήξερα...
|
||||
4. |
Όνειρα στα Κοράλλια
02:34
|
|||
|
Ο Ντάνυ έγινε ροφός. Η Σοφία μπαρμπουνάκι.
Η Βιολέττα μισή άνθρωπος, μισή πιγκουινάκι.
Ο Νίκος Mr. Κοκοβιός και η Ναταλία η κοκοβιά του.
Η Μάγια και η Αντριάννα πανέμορφες γαρίδες
παίζουν κρυφτό στη βυθισμένη αλάνα.
Ο Γιάννης και η Ρηνιώ απαλά σφουγγάρια
και όλων μας τα παιδιά μείναν όνειρα στα κοράλλια.
Η Δάφνη η χελώνα.
Θαλάσσια τσαπερδόνα.
Ψάχνει για σουβλατζίδικο ανοιχτό στη Δραπετσώνα.
Και η Cyndi just wanna have fun στα κλαμπ στο Βερολίνο.
Γέννησε χθες τρια καραβιδάκια και ψάχνει μπεϊμπιλίνο.
Ο Γιάννης και η Ρηνιώ απαλά σφουγγάρια
και όλων μας τα παιδιά μείναν όνειρα στα κοράλλια.
|
||||
5. |
||||
|
Ζούμε κάτω απ’τον κόσμο. Μέσα στο νερό. Χωρίς τηλεόραση. Χωρίς κινητό. Τραγουδάμε για να κοιμήσουμε τους γλυκούς μας συντρόφους.
Χταπόδι, μαριδάκι και δελφίνι. Το χταπόδι είναι το πιο θλιμμένο που χει μείνει. Γεννήθηκε το ‘87.
Ο πατέρας του ήτανε κινηματογραφιστής. Δεν τον γνώρισε ποτέ μα όλο τον ψάχνει στην οθόνη.
Τα μικρά χταπόδια κάθονται στην πρώτη σειρά.
Τα μεγάλα πίσω πίσω φιλιούνται στα κρυφά.
Χταπόδι, μαριδάκι και δελφίνι και το δελφίνι δεν σταματάει να πίνει.
Μεγάλωσε σ’ένα απόμερο νησί.
Από πάντα ήθελε να ήτανε κορίτσι.
Τα υπόλοιπα δελφίνια τον φωνάζανε τσιπούρα.
Έφυγε απ’το σπίτι το ’69.
Ήθελε να ζήσει στον Πειραιά.
Τώρα ζούμε κάτω απ’τον κόσμο. Μέσα στο νερό.
Μόνο με τη μουσική. Αχ. Μόνο με αυτό.
Ζούμε κάτω απ’τον κόσμο. Μέσα στο νερό.
Τραγουδάμε για να κοιμήσουμε τους γλυκούς μας συντρόφους.
Χταπόδι, μαριδάκι και δελφίνι.
Η μαρίδα σε slow mo την κοτσίδα της λύνει.
|
||||
6. |
||||
|
Έλα μέσα στην σκοτεινή άβυσσο του Αιγαίου.
Πες μας αν βλέπεις άλλα χρώματα εκτός από μαύρο.
Σου αρέσουν τα λαμπερά πολύχρωμα λέπια μας;
Φοβάσαι τα διάφανα δόντια μας;
Μα που πηγαίνεις από δω;
Σε πειράζουν οι ερωτήσεις;
Γιατί φοράς γυαλιά μέσα στη θάλασσα;
Από που έρχεσαι;
Πως να σε λέμε;
-Ώντρεϋ.
Κάθισε στην αρχαία καρέκλα και ασήμωσε να σε τα πω
όλα αυτά που θέλεις να μάθεις.
Άνοιξε τώρα μικρή μου την παλάμη σου και πάρε αυτό...
-Ένα κοχύλι...
Είναι η νέον πυξίδα.
Θα σε οδηγήσει μέχρι να βρεις την αγάπη.
Και να θυμάσαι Ώντρεϋ. Μην τον φοβάσαι τον κόσμο.
-Μα εγώ...
Σ’αυτά τα νερά δεν υπάρχει εγώ.
Σ’αυτά τα νερά που εσύ θες να περάσεις.
Σ’αυτά τα νερά δεν υπάρχει εγώ...
Απ’όταν ήμουν μικρή μου συμβαίνει αυτό.
Να κολυμπώ σε νερά που κάποιος λέει ότι του ανήκουν.
Απόψε θα μείνω να ξεκουραστώ εδώ.
Δεν το κουνάω ρούπι.
Αχ. Σας πολυαγαπώ άσχημα ψάρια της αβύσσου.
-Αν θέλεις Ώντρεϋ μείνε για πάντα εδώ.
Πολύ μ’αρέσει η σκοτεινή σας άβυσσος
άλλα δεν θα μπορούσα να μείνω εδώ.
Δεν είμαι το κορίτσι αυτό.
-Είσαι το κορίτσι που αγαπάει τον ήλιο.
Είναι θεοσκοτεινά για μένα εδώ.
Συγνώμη άλλα δεν είμαι το κορίτσι αυτό εγώ.
Χαχα. Ξέρω.
Σ’αυτά τα νερά δεν υπάρχει εγώ.
Μόνο τα άσχημα ψάρια.
Τα ψάρια που εγώ αγαπώ.
Σ’αυτά τα νερά δεν υπάρχει εγώ.
|
||||
7. |
Μακροβούτι
03:29
|
|||
|
Ένα κόκκινο φως αναβοσβήνει στον ορίζοντα.
Φως χαζό χαζό. Σαν φράουλα με κουκούτσι.
Αχ και να ‘σουνα εσύ, σ’ένα νησί από μουσική.
Κλείνω τα μάτια μου και κάνω μακροβούτι.
Αγάπη μου ο βυθός φέρνει από μέσα μου όλο το φως.
Το νερό είναι η μουσική και το κολύμπι μου είναι ο χορός.
|
||||
8. |
Ένα Απλό Σπίτι
03:53
|
|||
|
Σκέφτομαι ή θυμάμαι Να με φιλάτε. Να μη με φιλάτε. Κλείνω τα μάτια σφιχτά.
Γυρνάω στο όνειρο ή στην ανάμνηση ή στην ευχή.
Πάντως σίγουρα είμαι μικρή. Ξυπόλυτη.
Και το χαλίκι ή η άμμος ή το γρασίδι μου γαργαλάει τις πατούσες
και μπροστά μου είναι το σπίτι. Το διάφανο ή από ζάχαρη φτιαγμένο. Ένα απλό σπίτι. Γύρω κυκλάμινα και ίσως αρκούδες και ίσως και μια παιδική χαρά.
Βλέπω στο βάθος και ίσως ακούω
και τη φωνή της μαμάς μου που είναι ξανθιά και λίγο παχουλή ή ίσως πετσί και κόκκαλο και μελαχρινή. Την αγκαλιάζει και την φιλάει ένα χαζοχαρούμενο αύριο
ή ίσως ο πατέρας μου ή ίσως οι συνταγές της. Φράσεις που έλεγε στο τηλέφωνο. Το σιδηρούν παραπέτασμα.
Η ταράτσα της Μπουμπουλίνας.
Όλα θολά μα ξαφνικά πεντακάθαρα. Δεν θέλω να κλαίω. Εγώ θα γελάω γιατί έχω προλάβει να ζήσω αυτή τη ζωή.
|
||||
9. |
Πριν Να Γίνεις Ψάρι
02:23
|
|||
|
Κανείς δεν μου έχει δείξει ποτέ.
Χορεύω όταν βλέπω το πρόσωπό μου
στην αντανάκλαση του νερού.
Ονειρεύτηκα ότι κάποιος νοιάζεται για μένα.
Αποφάσισα να ψάξω να σε βρω.
Ελπίζω να σε βρω πριν να γίνεις ψάρι.
Κανείς δεν μου έχει δείξει ποτέ.
Χορεύω όταν χαϊδεύεις το μάγουλό μου
στην αντανάκλαση του νερού.
Ονειρεύτηκα ότι κάποιος νοιάζεται για μένα.
Αποφάσισα να ψάξω να σε βρω.
Ελπίζω να σε βρω πριν να γίνεις ψάρι.
Ελπίζω να σε βρω.
|
||||
10. |
Άγνωστα Νερά
04:37
|
|||
|
Άγνωστα νερά... Πρέπει να μαι στο προτεκτοράτο των κοχυλιών.
Τα κοχύλια εδώ λέγονται όλα Αλέξανδρος και δεν βλέπουν καλά.
Άγνωστα νερά...
Και αν δεν έχεις ξαναδεί κοχύλια να φοράνε γυαλιά
άκου τ'όνειρο μου και έλα μαζί μου συντροφιά
στο προτεκτοράτο των κοχυλιών.
Άγνωστα νερά αυτά για μένα.
Μερακλώνω στο Αιγαίο εδώ για σένα.
Και να χα ένα κασετοφωνάκι ν' ακούσω τώρα λίγο Δεσποινάκι.
Άγνωστα νερά...
Απόψε θα κοιμηθώ στο σκοτεινό πανδοχείο
των αποκομμένων γαριδών που παίρνουν αντικαταθλιπτικά.
Και αν δεν έχεις ξαναδεί γαρίδες να κοιτάν το ταβάνι εμμονικά
άκου τ'όνειρο μου και έλα μαζί μου συντροφιά.
Άγνωστα νερά αυτά για μένα.
Μερακλώνω στο Αιγαίο εδώ για σένα.
Και να χα ένα κασετοφωνάκι ν' ακούσω τώρα λίγο Δεσποινάκι.
|
||||
11. |
Παραγουχαβάη
04:32
|
|||
|
Πρέπει να ‘μαι τώρα κάπου στη Σαντορίνη
ή στην Μαδαγασκάρη ή στη Νέα Ζηλανδία.
Έχω ντυθεί μικρή κυρία με τα κουρέλια
που βρήκα πάνω σε μια σχεδία.
Έχω μέρες να δω κάτι ζωντανό,
μήτε ψάρι, μήτε άνθρωπο, κάτι αληθινό.
Πλέω στο αθόρυβο μπλε ή στη γωνίτσα του κόσμου
ή στη μάλλινη κουβέρτα του ουρανού.
Αυτό το νησί μου θυμίζει την Χαβάη
ή την Παραγουάη αν ήτανε νησί.
Θα το ονομάσω Παραγουχαβάη.
Θα μαι εγώ η βασίλισσα εκεί.
Και βγαίνω από τη θάλασσα και λεω ουφ παναγίτσα μου
γιατί είμαι ακόμα άνθρωπος. Είμαι ακόμα εγώ.
Έχουνε δει τα ματάκια μου
κουκλάρες να γίνονται γοργόνες,
μάγκες να βγάζουν δαγκάνες.
Οι άνθρωποι όταν δεν μιλάνε,
όταν δεν λένε “φοβάμαι”,
μέσα τους φοβούνται πάντα πιο πολύ.
Τότε γίνονται ψάρια.
Βγάζουν στα μάγουλα βράγχια
και λέπια στην πλάτη
και μένουν για πάντα μισοί.
Στην Παραγουχαβάη ξαναγίνονται άνθρωποι.
Βγαίνουν απ’τα κλαμπ και παίρνουν μεθυσμένοι ταξί.
Δεν ξέρουν τι θέλουν. Χτυπάνε τα γονατά τους στο γήπεδο.
Εσύ όμως μείνε εδώ. Από τώρα θα λέμε “μαζί”.
Ανοίξαμε “μαζί” στην Παραγουχαβάη.
“Μαζί” ένα μαγαζί, κάναμε μια αρχή.
Ένα σινεμά που παίζει μόνο ασπρόμαυρα
και μεις γεμάτοι χρώματα κάνουμε όνειρα εκεί.
Θυμάμαι μια ταινία όταν ήμουνα μικρή.
Ένα αγόρι στο Λος Άντζελες βρήκε στην αυλή
έναν εξωγήινο που είχε ξεμείνει στη Γη.
Και το αγόρι τον βοήθησε να γυρίσει από εκεί που ήτανε.
Από κάπου είμαστε και εμείς.
Από κάποιο σπίτι.
Από κάποιους γονείς.
Τρώγοντας μια πίτσα μαργαρίτα
αραχτοί στον καναπέ παίζουμε με τα κομμάτια της
“μ αγαπά δε μ’αγαπά”.
|
||||
12. |
Η Θάλασσα Βάφτηκε Ροζ
03:29
|
|||
|
Ήρθε η 1η Μαρτίου και ο ήλιος αμέσως τρελάθηκε.
Τα σύννεφα φύγαν. Το νερό επιτέλους ζεστάθηκε.
Οι φόβοι μας κάνανε πίσω ενώ ονειρευόμασταν
μια άλλη ζωή. Πολύ πιο αληθινή.
Ήρθε η 1η Μαρτίου και η θάλασσα βάφτηκε ροζ
από τα όνειρα των χταποδιών. Απαλός ροζ καπνός.
Οι καρχαρίες στ'ακουστικά ακούν ACDC.
Σε μια άλλη ζωή. Πολύ πιο αληθινή.
Ήρθε η 1η Μαρτίου. Τα κορίτσια όλα ανθίσανε.
Είναι η μέρα που βλέπεις τριαντάφυλλα στον βυθό.
Ένα ατμόπλοιο απ'το πουθενά ξαφνικά εμφανίστηκε.
Πιαστήκαμε όλες απάνω του και το τραβήξαμε,
το πλοίο βυθίσαμε και τους ψαράδες στη θάλασσα ρίξαμε.
1η Μαρτίου.
Θα χορεύουμε. Θα τραγουδάμε.
Ο ήλιος λάμπει.
Τα χταπόδια σηκώνουν τα πλοκάμια προς τον ουρανό.
Μια άλλη ζωή στον βυθό.
Μια αληθινή ζωή στον βυθό.
|
||||
If you like The Boy, you may also like:
supported by 7 fans who also own “Ώντρεϋ”
‘Streams’ is an excellent album of cinematic noir created live by rhythmic maestro Jan Van aka Yannis Angelolopoulos and the cream of Athens’ jazz and improvisational musicians. Funky, spacious and reflective, their unique fusion of contemporary improv jazz and laïkodimotiko (local, popular music) is a fine blend indeed.
go to album
Unity vol 1 - In Solidarity With The Refugees of Moria Camp
by Various Artists
Whispers of the Heart
by A Place in Time Called You and Me
featured on Bandcamp Radio Jun 13, 2023
go to album
New York dance duo Tanlines return with a bright-eyed, soft synth EP of children’s songs.
go to album
“Strangers” is packed with wonderfully menacing electro-goth—late-night horror movie music for vampire dance parties.
go to album
